Er was nog meer, een Egyptisch spookziekenhuis, alleen op de IC, maar ook mooie ontmoetingen met mensen. Diepgaande gesprekken, een privé vlucht….

Wat eigenlijk het meest bijzondere van alles was dat ik de wereld daarna nog nooit zo intens heb ervaren! Al mijn zintuigen stonden op scherp. Ik kon alles zo duidelijk waarnemen zonder mening. De gesprekken met iedereen, die ik tegen kwam (van artsen, verpleegkundige, andere patiënten), waren van zo’n ander ‘niveau’. Alsof we met elkaar direct de diepte in doken en er alleen zuivere uitwisseling van info was. Wederom wauw! En ik voelde een enorme interne rust...

Mijn man kwam naar het buitenlandse ziekenhuis en ook ons contact was magisch… Zulke pure gesprekken, de liefde die zo duidelijk naar voren kwam. Dat waar je in de dagelijkse drukte geen oog meer voor lijkt te hebben fonkelde als een beginnersverliefdheid.

Alles is daarna veranderd. Door de reorganisatie raakte ik mijn baan kwijt, omdat ik in het ziekenhuis lag, kon ik niet naar mijn sollicitatiegesprek komen… Ik begrijp nog beter dat dingen ‘ment to be’ zijn. Je kunt dit omarmen of je kunt er tegen vechten. Jouw keuze…

Ik heb, met veel horten en stoten, uiteindelijk voor het eerste gekozen!